برو که رفتنت تنها آرزوی من از خداست

برو که رفتنت تنها آرزوی من از خداست

سکوت کن ، حرفی از عشق نزن !

تو که خودت میدانی من چقدر دوستت دارم ،

پس با حرفهایت کنایه نزن !

تو که ادعا میکنی عاشقی ،

پس چرا در لب پرتگاه تنهایی دستهای مرا نمیگیری ؟

تو ادعا میکنی بدون من میمیری ،

پس چرا اینک که با منی در جستجوی دوای درد من نیستی ؟

چرا من تو را دارم ولی تنهایم ؟

چرا از عشق مینویسم ولی به آن نمیرسم !

سکوت کن حرفی از عشق نزن !

دیگر حس این را ندارم که عشق را به تو ابراز کنم ،

در اوج تنهایی به یادت باشم ولی در خاطر تو فراموش شده باشم !

به عشق نیازی ندارم ،

من مهر و محبت تو را میخواهم ،

در لا به لای کتاب های عاشقانه به دنبال کلمات زیبا نگرد ،

که من وجود تو را میخواهم !

سکوت کن ، حرفی از با هم بودن نزن !

دردت را بگو ، من که بهانه ای ندارم ،

مدتهاست تو را دارم ولی به درد تنهایی دچارم ،

یار وفاداری ندارم !

دیگر از وفاداری نگو که وفا نیز خود ، بی وفا شد !

سکوت کن که سکوت تو آرامش من در این لحظه هاست ،

برو که رفتنت تنها آرزوی من از خداست !